borderline

chemia relacji to heroizm, na który już nie mam ochoty.

mini

miłości nędzna
przywróć sens moim dłoniom
myślom oddaj miarę
piołun przemień w chleb i wyjdź
po angielsku

"...samotności- matki wszystkich chorób..." *

wytłumaczyć, pocieszyć, uśpić...
dla chorego serca nie ma pomyłek
spokój pozorny, niemal wyuczony
brak lęku o przetrwanie i każdy swój krzyż

* E. Cioran

***

Złudzenia to liście.

przepis z kalendarza

rany kłute głębokie najlepiej jest
posypać solą kuchenną i czekać
blizny po nich będą widoczne już na pierwszy rzut oka

nie praktykować pozostawiania ich otwartymi i nie spychać w niejasne głębie
żeby rozlały się po wnętrznościach jak druga natura
odpowiedzą jątrzeniem niepytane, zawsze wtedy, kiedy nie wypada

to jasne i ból

ciało i krew
wszystko milczy
w tobie
o tobie
za tobą.
wziąć, żeby dać
dać i wziąć
być o jedno niebo za blisko

 

buduję ściany z słów. ozdabiam je wypustami, łukami, półkami na których układasz młode kwiaty i mówisz, że w nadziei też jest obietnica.

abstrakcja

upijam się tobą.

***

cisza, pusty dom.
ciche światła pojedynczych ognisk
rozproszone wzdłuż korytarza upominają się o życie.
cisza boli, jak tylko boleć może brak
zrozumienia i sprzeczne uczucia.
pustka w łożysku bólu. to nie sentymenty,
tylko pełnia księżyca przelewająca się przez palce i kiepskie miny do tej gry.
pusty dom,
znużenie i niespełnione oczekiwania, albo zwykłe rozczarowanie
obojga jeszcze wczoraj zainteresowanych.
gaśnie to co wzbronione na dobre i złe
nie rozbłysło, więc może nasze drogi będą tym razem krótsze (?)

bóść bo bodziec

czasami czuję, że to nic
to za dużo
i dziwny jestem

zachłannie

tramwajem numer 25

"Jest wiele odcieni szarości..."

femina

chcesz żebym patrzył na ciebie jak na kobietę. nie zachowuj się jak kobieta.
potrzebujesz mojego serca w swoich dłoniach. proszę ostudź dłonie.
pragniesz oddać mi wszystko. nie mogę przyjąć duszy.
tylko jak ci to powiedzieć? cisza krwawi. słowa broczą we krwi.

konsekwencje

pożywne śniadanie, ciepła kąpiel w słonej wodzie i dokładnie się ogolę. może.
ubiorę się lekko i ładnie, będę uśmiechał się do Ciebie w myślach całą twarzą. to coś zmieni.
rzuciłem całkiem niezłą pracę w porywie niemocy. posprzątam mieszkanie. może to coś zmieni.
później wyjmę cię z głowy, żebra, albo biodra. oddechem tlen, wargami pchnę krew w obieg.
będę kłamał, że wiem czego Ci potrzeba, i że bardzo chętnie.
umiesz kłamać tylko jak kobieta, więc powiesz, że to nie Ty, ale że to może być prawda.
a ja? będę nadal tylko wobec pozorów podejmował decyzje.

kardiogram

kobieta-niebo-kobieta-dno-chrystus-dno-życie-niebo-kobieta-dno-chrystus-kobieta-życie-dno

***

przechodząc ulicą widziałem ludzi o twarzach bez duszy, jak judasz
 i mimo, że jedna z nich złapała mnie za łokieć jak napotkany znajomy
tym razem nie upadłem, embrion w rozwibrowanym powietrzu
wiara to nie łaska, łaska to miłość

Blaszany bębenek

jestem już tylko dla siebie, jednak
szukam coraz częściej i wciąż w tym samym miejscu
pustki, która nie umiera ostatnia.

schowam serce już nie tylko przed całym światem, przecież
wskrzeszanie duszy to zuchwałe przedsięwzięcie.

Wniosek

Kiedy miłość stanie się ofertą do negocjacji skreśli ją byle obawa. Pozostanie słodycz rojeń i skurczone serca,

Komedie

nie potrafię jak Miller nie szarpać się z własnym zobojętnieniem. sumienie wyciera mną usta. myśli i słowa bezwiednie zapamiętuję i odkładam z tyłu głowy, aby mieć pretekst do pozostania ludzkim truchłem. ludzie już mnie nie pociągają. ludzie mnie męczą i męczy mnie poszukiwanie w nich dobra, nic o nich nie wiem, nie rozumiem. przytłaczają mnie własne wyobrażenia o nich. nie jestem tobą i tobą. nie jestem do was podobny. spartaczone przedstawienie teatru lalek. nie mam ambicji być pierwszym szczurem, mam honor być ostatnim. przygrywa antrakt, a we mgle zobojętnienia ukrywa się niechęć- jak mesjasz w ogrodzie oliwnym. odwrócić twarz byle jak, byle dumnie i lecieć głową w dół. poharatać wnętrzności i czekać. na ostrzu noża zacząć budować od nowa osobistą farsę.