Bachory (Właściwości endogenne)

nie ze mnie Ojciec
nie ze mnie Duch
ze mnie człowiek oznaczony li tylko
markerem sumienia

nie ze mnie Duch
nie ze mnie Ojciec
ze mnie wola pokory jest zasię
niewola pragnienia

nie ze mnie Żywe Słowo
nie ze mnie Chleb
chodźmy, znam drogę przez las
od pychy i żalu

ocali nas tęsknota za krwią
z krwi
miarowy rytm werbla nam da
azymut na cel

nazwany właściwie altruizm

Różowy kocyk w słonie

gdy niosę ulicą
jeszcze świeże
wspomnienie z naszego ostatniego spotkania
przechodzący ludzie uśmiechają się mrużąc oczy

zabieram czasem jedno z tych przechodnich spojrzeń do siebie
podsuwam nam krzesła do pustego stołu
i tak w czterech ścianach ciszy świadomości
coś mam, coś wiem