piątek, 15 czerwca 2012
Właśnie tacy
budzi nas nadzieja na spotkanie w określonym miejscu i czasie, w nieustalonych myślach i pojęciach. choćby tylko ból i mozół spraw poważnych miał wypełniać pustkę między nami, już zbliżając się do końca lekkość bliskości ukoi rany
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
podoba mi się, ale do ostatniego przecinka. trywialnie brzmi ta końcówka, niszczy dobry początek. pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :) Raz na zawsze pozbywam się myśli, żeby zamknąć opcję komentarzy. Najlepszego.
Usuńa mi się podoba całość, do ostatniego przecinka rośnie jakieś napięcie, które właśnie po owym przecinku ;) opada i niesie coś spokojnego.
OdpowiedzUsuńMiło mi.
UsuńChciałeś zamknąć możliwość komentowania?! No wiesz!... ;D
OdpowiedzUsuńNo coś ty...Ostatnio nie :)
Usuń