na dnie studni gdzie w materię tlen zaklęty.
w ziemistosci ziemi, która spracowane dłonie chroni...
ciepło światła prawdę uwydatnia.
w dobrych oczu głębi, jej mądrości toni...
dotknąć serca - pierwotnej istoty.
nic nie mówiąc, czytać Wolę myśli z mapy swobodnego oblicza...
zatęsknić za brunatną chmurą niepokoju sumienia - pokory niemoty.
nie potrafiąc gardzić pogardzany, nie umięjąc kpić wykpiwany...
zapomnieć, że słabość to przyczyna a nie skutek...
pamiętać - wolność to tu i teraz i wszędzie i zawsze. tam...
gdzie to, że jest... wystarcza.
Przepiękne. Tak powolutku snują się słowa, wybrzmiewają (jakbyś bardzo starannie je dobrał, aby podczas wymawiania układały się zmysłowo na języku). I pytania, które się pojawiają: czy wolność wiąże się z pokorą? Czy słabość na pewno jest słabością? I, oczywiście, bez prostych odpowiedzi...
OdpowiedzUsuńHmm...ciężko teoretyzować o tym "jak".Czyli ciężko i nudno ;) Cieszę się, że rozumiesz.
OdpowiedzUsuń